Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.
Η κρίση δεν είναι οικονομική όπως έπεισαν τους λαούς οι οικονομολόγοι και όλοι οι δούλοι του χρήματος και των αγορών, είναι και ήτανε πάντοτε ανθρωπολογική. Η αποθέωση των αγορών των πολιτισμένων χωρών απεχθάνεται την ισότητα, διαφορετικά θα είχε επιβληθεί προ καιρού αν εξυπηρετούσε οικονομικά συμφέροντα. Το «έπος» του πολιτισμού τους, η χουλιγκανοποίηση της αντίληψης του ανθρώπου αναγάγοντας την αιτία της δυστυχίας πάντοτε έξω από το πεδίο ευθύνης του σε έναν κακό εχθρό.
Οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι μεγάλης ελευθερίας. Ο κόσμος αποδιαρθρώνεται, οι κοινωνίες αποσυντίθενται, οι αξίες και οι ελπίδες με τις οποίες ζήσαμε καταρρέουν. Το μέλλον παύει να είναι η προέκταση των προηγούμενων τάσεων. Η κατεύθυνση της εξέλιξης των πραγμάτων είναι συγκεχυμένη, η πορεία της ιστορίας μένει μετέωρη. Επειδή η παλιά τάξη πραγμάτων δεν μπορεί να συνεχιστεί και καμία διαφορετική δεν είναι έτοιμη να γεννηθεί, το μέλλον μπορεί να εφευρεθεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από πριν.
Ένα «Μανιφέστο» της Νέας Αριστεράς…
Γράφει ο Μάνος Δανέζης
Η κατάρρευση του κοινωνικού και πολιτικού μύθου του υπαρκτού Σοσιαλισμού, με τον τρόπο που συντελέστηκε, αποτέλεσε ένα ισχυρό σοκ για την παγκόσμια κοινωνία των πολιτών. Έφτασε άραγε το τέλος του Σοσιαλισμού και των ιδεολογιών, όπως επαγγέλλεται ο διεθνής καπιταλισμός;
Η απάντηση είναι αρκετά απλή: «Για να πεθάνει κάτι, θα πρέπει αρχικά να υπάρξει», και Σοσιαλιστική κοινωνία ποτέ δεν υπήρξε, όσο κι αν διαφημίστηκε το αντίθετο. Ο Σοσιαλισμός παραμένει ένα φιλοσοφικό, άρα και ιδεατό, κοινωνικό σύστημα το οποίο συνεχίζει να αποτελεί ένα παγκόσμιο πολιτισμικό ζητούμενο. Επομένως, ως ιδεατός «στόχος», δεν μπορεί να ταυτίζεται με τα επιμέρους επιτυχημένα ή αποτυχημένα βήματα προσέγγισής του, τον «δρόμο» δηλαδή που οδηγεί προς αυτόν. Σοσιαλισμός βασικά σημαίνει Ουμανισμός και διαφοροποιείται από τον Κομμουνισμό θέτοντας ως αναγκαία προϋπόθεση την ανάπτυξη μιας ανθρώπινης «πνευματικότητας», από την οποία απέχει κατά πολύ η δυτική πολιτισμική δομή.
Φόρος Τιμής σε ένα Στοχαστή
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές του 20ου αιώνα. Αρχικά προσχώρησε στον σταλινικό κομμουνισμό και γρήγορα αντιπαρατέθηκε στον παντοδύναμο σταλινισμό από θέσεις λενινιστικές-τροτσκιστικές. Στη συνέχεια, συγκρούστηκε με τον «πούρο» λενινισμό και τον τροτσκισμό από θέσεις μαρξιστικές (ακολουθώντας έναν άλλο μεγάλο Έλληνα στοχαστή, τον Κώστα Παπαϊωάννου, που προηγήθηκε σ’ αυτό το δρόμο). Κατόπιν, αναμετρήθηκε με αξιοθαύμαστο τρόπο με έναν γίγαντα, τον Καρλ Μαρξ. Και –για ανεξήγητους λόγους– υποκλίθηκε στον πρωθιερέα μιας εγκόσμιας θρησκείας, τον Σίγκμουντ Φρόιντ.
Μαύρος Κύκλος 